Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών έκανε αποδεκτή τη δωρεά των Γιάννη Πατίλη και Ηρώς Νικοπούλου προς το Πανεπιστήμιο μας.

Στη δωρεά συμπεριλαμβάνονται (α) το προσωπικό αρχείο της Ήρως Νικοπούλου, του Γιάννη Πατίλη, το αρχείο του λογοτεχνικού περιοδικού Πλανόδιον, καθώς και το συνδεδεμένο με αυτά προσωπικό αρχείο του ποιητή και θεατρικού κριτικού Νάσου Νικόπουλου και του αδελφού του, μέλους της Εθνικής Αντίστασης και ημερολογιογράφου των εθνικών πολεμικών περιπετειών Παναγιώτη Νικόπουλου, (β) η συλλογή λογοτεχνικών περιοδικών του Γιάννη Πατίλη με εκατοντάδες πλήρεις τίτλους περιοδικών του 20ου αιώνα, (γ) πάνω από 10.000 τόμοι από την προσωπική βιβλιοθήκη των δωρητών, φιλολογικού πρωτίστως ενδιαφέροντος, και (δ) έξι εικαστικά έργα της Ήρως Νικοπούλου.

Η δωρεά γίνεται προς τη Βιβλιοθήκη & Κέντρο Πληροφόρησης και το «Εργαστήριο Νεοελληνικών Σπουδών: Αρχειακά τεκμήρια-Τύπος» του Τμήματος Φιλολογίας.

Η Εφορεία της ΒΚΠ θεωρεί ότι η δωρεά συνιστά πολύτιμο υλικό για όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους ανθρώπους της τέχνης. Η δωρεά προς το Πανεπιστήμιο Πατρών είναι εξαιρετικά τιμητική και οι δυνατότητες που χάρη σ’ αυτήν διανοίγονται στο ερευνητικό/επιστημονικό δυναμικό του (διδάσκοντες και φοιτητές) πολύ σημαντικές.

Λίγα λόγια για τους δωρητές:

Γιάννης Πατίλης

Ο Γιάννης Πατίλης γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1947 στην Αθήνα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στον Κολωνό, αργότερα στα Πατήσια, ενώ από το 2005 ζει στη Νέα Σμύρνη. Σπούδασε Νομικά και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Νίκο Χαμηλοθώρη και κατά το διάστημα 1967-70 έγραψε πενήντα περίπου τραγούδια σε στίχους Ελλήνων ποιητών. Από το 1980 ώς το 2010 εργάστηκε ως φιλόλογος καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Υπήρξε συνιδρυτής των λογοτεχνικών περιοδικών Το Δέντρο (1978), Νήσος – Μουσική και Ποίηση (1983) και Κριτική και Κείμενα (1984). Από το 1999 ως μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος δραστηριοποιείται έντονα για την ζωή, διάδοση και συνέχεια της ποίησης στην Ελλάδα.

Από το 1986 έως το 2012 εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό Πλανόδιον, ενώ τον Απρίλιο του 2010 ίδρυσε τον ιστότοπο για το μικρό διήγημα Ιστορίες Μπονζάι (http://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/) τον οποίο συνδιευθύνει έκτοτε με την εικαστικό και συγγραφέα Ηρώ Νικοπούλου. Το 1995 επιμελήθηκε με την φιλόλογο και πεζογράφο Έλσα Λιαροπούλου την φιλολογική έκδοση σε δύο τόμους των ποιημάτων του Άγγελου Σημηριώτη, ποιητή από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Βιβλιοκρισίες, άρθρα και σχόλιά του έχουν δημοσιευθεί μεταξύ άλλων στα περιοδικά: Το Δέντρο, Κριτική και Κείμενα, Πλανόδιον, Αντί και στις εφημερίδες: Καθημερινή, Αυγή, Εποχή και Δρόμος της Αριστεράς. Το 1996 υπήρξε καλεσμένος ποιητής του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πρίνστον και το 2000 καλεσμένος στο 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης του Ρόττερνταμ. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες και περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ δύο ανθολογίες ποιημάτων του έχουν εκδοθεί στα αγγλικά και ισπανικά. Το 1997 το περιοδικό Εμβόλιμον κυκλοφόρησε έναν τόμο αφιερωμένο στην ποίησή του.

Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει εννέα ποιητικές του συλλογές και δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις ποιημάτων του: (1) Ο μικρός και το Θηρίο, Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 1970, (2) Αλλά τώρα, προσέχτε!…, Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 1973, (3) Υπέρ των Καρπών, Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1977, (4) Κέρματα, Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1980, (5) Μη Καπνιστής σε Χώρα Καπνιζόντων, Ποιήματα 1970-1980, Ύψιλον, Αθήνα, 1982 (6) Ζεστό Μεσημέρι, Ύψιλον, Αθήνα, 1984, (7) Γραφέως Κάτοπτρον, Ύψιλον, Αθήνα, 1989, (8) Ταξίδια στην ίδια πόλη, Ποιήματα 1970-1990, Ύψιλον, Αθήνα, 1993, (9) Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα, Ύψιλον, Αθήνα, 2009, (10) Αποδρομή του αλκοόλ και άλλα ποιήματα, Ύψιλον, Αθήνα, 2012, (11) Εικόνες από μια νέα (Gutenberg/Σύρτις, Αθήνα 2015). Παράλληλα έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν έξι τόμοι με δοκιμιακή του εργασία καθώς και ένα αφήγημα.

Ηρώ Νικοπούλου

Η Ηρώ Νι­κο­πού­λου γεννήθηκε το 1958 στην Α­θή­να όπου κατοικεί και εργάζεται. Σπού­δα­σε ζω­γρα­φι­κή και σκη­νο­γρα­φί­α στην Α­νω­τά­τη Σχο­λή Κα­λών Τε­χνών της Αθήνας. Έ­χει κά­νει εννέα α­το­μι­κές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ο­μα­δι­κές εκ­θέ­σεις στην Ελ­λά­δα και το ε­ξω­τε­ρι­κό. Κρι­τι­κές για το έρ­γο της έ­χουν δη­μο­σιευ­θεί στον η­με­ρή­σιο τύ­πο και σε ει­κα­στι­κά πε­ριο­δι­κά. Συ­γκα­τα­λέ­γεται στο Ει­κα­στι­κό Λε­ξι­κό των Ελ­λή­νων Καλ­λι­τε­χνών 16^ος-20^ος αιώ­νας των εκ­δό­σε­ων Μέ­λισ­σα (1999). Έρ­γα της βρί­σκο­νται σε δη­μό­σιες και ι­διω­τικές συλ­λο­γές (Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, Συλ­λο­γή Βορ­ρέ, Συλλογή Νίκας, Μουσείο ΟΣΕ, Σ I.T.F. Lon­don, ­C.G.S.P. Belgium, G.I.D. Deut­chlan­ds­, ­Trade Union of Hun­ga­rian Railwaymen Hungury, Συλ­λο­γή Υ­πουρ­γεί­ου Δι­και­ο­σύ­νης, Συλ­λο­γή Ε­θνι­κής Τρά­πε­ζας, Ο.Η.Ε. Τhe Netherlands Red Cross, Amsterdam, Holland, κ.ά).

Έχει δημοσιεύσει πέντε ποι­η­τι­κές συλ­λο­γές: Ο μύθος του οδοιπόρου, (Αθήνα, 1986), Χειμερινοί Μορφασμοί (Αθήνα, 1993) Ανέμου (Πλανόδιον, 1999), Μη με ψάχνετε εδώ (Πλανόδιον, 2009), Το πριν και το μετά την Παύλα (2018, Γαβριηλίδης), ένα μυ­θι­στό­ρη­μα: Σαν σε καθρέφτη (Μεταίχμιο, 2003) και τέσσερις συλ­λο­γές δι­η­γη­μά­των: Ομελέτα με μανιτάρια (Νεφέλη, 2007), Ελληνιστί ο γρίφος (Γαβριηλίδης, 2013), Ασφαλής πόλη (Γαβριηλίδης, 2015) και Ηρώ Νικολοπούλου και άλλες συντεχνιακές ιστορίες (Γαβριηλίδης, 2019).

Συνδιευθύνει την ψηφιακή επιθεώρηση για το μικρό διήγημα Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι και επιμελήθηκε με τον Γιάννη  Πατίλη τις ανθολογίες μικρού διηγήματος Ιστορίες Μπονζάι για τα έτη ‘14, ‘15, ΄16 (Γαβριηλίδης). Έχει επιμεληθεί (με τους Β. Μανουσάκης και Ε. Σταγκουράκη) την επετειακή έκδοση για τα δεκαπέντε χρόνια από την πτώση των Δίδυμων Πύργων, 83 Ιστορίες Μπονζάι για το Σημείο Μηδέν (2016, Σιδέρης), Τα πάθη της λογοτεχνίας (2016, Καστανιώτης και Εταιρεία Συγγραφέων),  κ.α.

Έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένη σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ποίησης. Ποι­ή­μα­τα, δι­η­γή­μα­τα και άρ­θρα της έ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεί στον πε­ρι­ο­δι­κό και ημε­ρή­σιο και ηλεκτρονικό τύ­πο και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ρωσικά, Ισπανικά, Τουρκικά, Ρουμανικά, Βουλγαρικά και Κροατικά. Στα Ισπανικά κυκλοφορεί το ποιητικό βιβλίο της Aceptiones de la Miranda (2019, El arbol de la luz, Sevilla).

Το 2019 το λογοτεχνικό περιοδικό Σίσυφος αφιέρωσε το 17ο τεύχος του στο ποιητικό και πεζογραφικό της έργο. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, της Εται­ρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Επίσης διατηρεί την ιστοσελίδα: www.ironikopoulou.gr.

Τα βιβλία της οικίας στο Καστρίτσι, που αποτελούσαν την προσωπική βιβλιοθήκη, παραχωρήθηκαν από την συγγραφέα Ρέα Γαλανάκη στη Βιβλιοθήκη & Κέντρο Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών. Οι 2400 περίπου τόμοι, που καλύπτουν κυρίως τους τομείς λογοτεχνίας και ιστορίας, θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του διδακτικού έργου του Τμήματος Φιλολογίας και των συναφών Τμημάτων.

Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1947 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνδέθηκε με τον χώρο των γραμμάτων το 1971 ως μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού «Ένα». Η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα έγινε στο περιοδικό «Η Συνέχεια», το σημαντικότερο περιοδικό λογοτεχνίας, κριτικής και ιδεών που κυκλοφόρησε την περίοδο της δικτατορίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού (1994-1997) και είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Από το 1978 και για μεγάλο χρονικό διάστημα έζησε στην Πάτρα, στην περιοχή του Καστριτσίου, όπου συνέθεσε ένα μεγάλο μέρος του έργου της. Εδώ έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα «Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά» το 1989, το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε στη σειρά UNESCO’s Collection of Representative Works. Έκτοτε έγραψε πολλά μυθιστορήματα, για τα οποία έλαβε πλήθος τιμητικών διακρίσεων. Το πεζογραφικό της έργο διακρίνεται για την καλλιέργεια του λόγου, ενώ η ιστορία πλέκεται αριστοτεχνικά με τη μυθοπλασία για να πάρει άλλοτε τη «μορφή υποβλητικού παραμυθιού και άλλοτε ιστορικού χρονικού» [Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας]. Το εύρος της αναγνωστικής απήχησης του έργου της αποδεικνύει και η μετάφραση των μυθιστορημάτων της σε δεκαπέντε γλώσσες.

Τη βιβλιοθήκη του, συντροφιά και εργαλείο ολόκληρης ζωής, χάρισε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός. Η αξιόλογη αυτή δωρεά, με πάνω από 4.000 βιβλία, περιλαμβάνει σημαντικά έργα για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες, τα οποία δεν θα ήταν δυνατόν να αποκτηθούν με άλλο τρόπο, καθώς αρκετά από αυτά είναι εξαντλημένες παλαιότερες εκδόσεις. Η συλλογή αυτή θα στεγαστεί στην πτέρυγα των Δωρεών της Βιβλιοθήκης & Κέντρου Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών και θα καταγραφεί αναλυτικά, καθώς πολλά από τα βιβλία περιέχουν αφιερώσεις των δημιουργών τους ή φέρουν τα ίχνη της ανάγνωσής τους από τον ίδιο τον συγγραφέα.

Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε το 1932 στην Καράτουλα της Κυνουρίας. Το έργο του αντλεί από την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας και κυρίως από τον Εμφύλιο Πολέμο, τον οποίο βίωσε ως παιδί. Χρησιμοποιεί τη συγγραφική γλώσσα ως εργαλείο ανάπλασης και επανασύνθεσης του προφορικού λόγου και τα ιστορικά ντοκουμέντα ως μέσο για τη δημιουργία της δικής του μυθιστορίας. Ο λόγος του είναι ιδιαίτερα κριτικός απέναντι στις πολιτικές επιλογές της ελληνικής ηγεσίας και κοινωνίας. Έχει τιμηθεί με το βραβείο του καλύτερου σεναρίου για την ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα» του Θ. Αγγελόπουλου στο Φεστιβάλ Καννών και με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1990) για το βιβλίο του Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60, το Διεθνές Βραβείο Καβάφη (2001) και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «Πέτρος Χάρης» (2002). Το 2002 του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας και το 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων από τη Διεύθυνση Γραμμάτων του ΥΠΕΠΘ. Το 2008 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.