Στον τρίτο όροφο της Βιβλιοθήκης στεγάζονται οι συλλογές των Δωρεών, μεγάλες ενότητες αξιόλογων βιβλίων, τα οποία δωρήθηκαν στη ΒΚΠ από τους ιδιοκτήτες τους. Οι συλλογές αυτές στεγάζονται στην Αίθουσα της Βιβλιοθήκης Γενικής Παιδείας Β.Β. Αντωνόπουλου και περιλαμβάνονται ενότητες από επιφανείς ακαδημαϊκούς και πολίτες, όπως αυτές των Γιάννη Διακογιάννη, Παναγιώτη Δρακάτου, Αναστάσιου Ζούμπου, Γεωργίου Καρατζά, Παναγιώτη Καρνέζη, Εμμανουήλ Κασδαγλή, Νικόλαου Λαγουμιτζή, Κωνσταντίνου Μαλάκη, Κωνσταντίνου Πανίτσα, οικογένειας Χρήστου Πασχάλη, Σωκράτη Σκαρτσή, Γεώργιου Σκούρα, Παναγιώτη Χριστόπουλου και Θανάση Βαλτινού.
Βιβλιοθήκη Γενικής Παιδείας Β.Β. Αντωνόπουλου
Από τις 30.11.1999 λειτουργεί στην ΒΚΠ η Βιβλιοθήκη Γενικής Παιδείας που δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών από τον Βασίλειο Β. Αντωνόπουλο. Η χρήση των βιβλίων της συλλογής είναι δυνατή μόνο μέσα στους χώρους της ΒΚΠ, κατόπιν συμπλήρωσης ειδικής αίτησης προς το αρμόδιο προσωπικό (Μονάδα Υποστήριξης Χρηστών, 2ος όροφος).
Οι τελευταίες λέξεις από το βιογραφικό σημείωμα του Βασίλειου Β. Αντωνόπουλου
Η Βιβλιοθήκη Γενικής Παιδείας περιλαμβάνει μια συλλογή περίπου 6.000 βιβλίων που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του επιστημονικού και πνευματικού ενδιαφέροντος. Απευθύνεται τόσο στον απλό αναγνώστη όσο και στον ειδικό επιστήμονα και φοιτητή που αναζητά έγκυρο υλικό για τη δουλειά του. Οι περισσότεροι τίτλοι είναι ανθρωπιστικής και γενικότερα θεωρητικής κατεύθυνσης. Η συλλογή αποτελείται κυρίως από νέες εκδόσεις, αλλά σε ένα μεγάλο τμήμα της περιλαμβάνει βιβλία εξαιρετικής σπανιότητας και μεγάλης συλλεκτικής αξίας. Πρόκειται για τριακόσια είκοσι (320) περίπου βιβλία, από τα οποία έξι (6) είναι του 17ου και 18ου αιώνα, εκατόν εξήντα πέντε (165) του 19ου αιώνα, ενώ άλλα τόσα περίπου καλύπτουν τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Το παλαιότερο βιβλίο της συλλογής είναι η 2η έκδοση του History of Philosophy του Thomas Stanley, τυπωμένο στο Λονδίνο το 1687. Τα περισσότερα από τα σπάνια βιβλία είναι ιστορικά. Ως επί το πλείστον πρόκειται για ελληνική ιστορία, αλλά και ιστορία άλλων κρατών. Πρόκειται για μια σημαντική βιβλιοθήκη που από το 1999 έως το 2008, έτος θανάτου του Βασιλείου Β. Αντωνόπουλου, εμπλουτιζόταν διαρκώς χάρη στο ασίγαστο ενδιαφέρον του δωρητή.
Επίσης, σε ξεχωριστά διαμορφωμένα ράφια από την υπόλοιπη συλλογή Βασιλείου Β. Αντωνόπουλου υπάρχει μια μικρή θεματική συλλογή με βιβλία τσέπης, τύπου Βαϊπέρ.
Ο δωρητής
Ο Βασίλειος Β. Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1915. Τελείωσε το σχολείο στην Πάτρα. Με προτροπή του πατέρα του, Βλάση, βουλευτή στην κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου, σπούδασε νομικά. Ως νέος ασχολήθηκε με τα κοινά, αλλά η αντίθεσή του με το καθεστώς του Ι. Μεταξά, είχε ως συνέπεια την απομάκρυνσή του στη Νάξο. Το 1940 πολέμησε ως εθελοντής στην Αλβανία. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Μετά την απελευθέρωση ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις, πρώτα ως διευθυντής της Achaia Clauss και έπειτα στη δική του επιχείρηση Κάβειρος Οινοποιητική. Παντρεύτηκε την Ιλεάνα, κόρη της Κατίνας Παξινού κι απέκτησε δύο γιους, έναν εγγονό και μια δισέγγονη. Ο Βασίλειος Β. Αντωνόπουλος πέθανε τον Ιούλιο του 2008 στην Αθήνα και ετάφη στον τάφο της οικογενείας στο Α’ Νεκροταφείο Πατρών.
Δωρεά Θανάση Βαλτινού
Τη βιβλιοθήκη του, συντροφιά και εργαλείο ολόκληρης ζωής, χάρισε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός. Η αξιόλογη αυτή δωρεά, με πάνω από 4.000 βιβλία, περιλαμβάνει σημαντικά έργα για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες, τα οποία δεν θα ήταν δυνατόν να αποκτηθούν με άλλο τρόπο, καθώς αρκετά από αυτά είναι εξαντλημένες παλαιότερες εκδόσεις. Η συλλογή αυτή στεγάζεται στην πτέρυγα των Δωρεών της ΒΚΠ και έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η καταλογογράφηση των βιβλίων της στον κατάλογο Νηρέα. Πολλά από τα βιβλία της συλλογής αυτής περιέχουν αφιερώσεις των δημιουργών τους ή φέρουν τα ίχνη της ανάγνωσής τους από τον ίδιο τον συγγραφέα.
Ο δωρητής
Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε το 1932 στην Καράτουλα της Κυνουρίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Σπάρτη, το Γύθειο και την Τρίπολη, λόγω των συχνών μετακινήσεων της οικογένειάς του κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Μετά το 1974 ταξίδεψε σε χώρες του εξωτερικού και επισκέφτηκε, ως προσκεκλημένος ομιλητής, την Αγγλία, το Δυτικό Βερολίνο και τις Η.Π.Α., ενώ το 1950 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το έργο του αντλεί από την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας και κυρίως από την Ελλάδα του Εμφυλίου Πολέμου, τον οποίο βίωσε ως παιδί. Χρησιμοποιεί τη συγγραφική γλώσσα ως εργαλείο ανάπλασης και επανασύνθεσης του προφορικού λόγου και τα ιστορικά ντοκουμέντα ως μέσο για τη δημιουργία της δικής του μυθιστορίας. Το έργο του προκάλεσε, ως επί το πλείστον, έντονη κριτική και αντιδράσεις αναφορικά με την προσέγγιση των γεγονότων, τόσο στο μυθιστόρημα Ορθοκωστά για τα χρόνια του Εμφυλίου, όσο και στο Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη Βιβλίο Δεύτερο: Βαλκανικοί –’22 για την αναφορά στη Μικρασιατική εκστρατεία. Ο λόγος του εξακολουθεί να είναι κριτικός και έως και καυστικός απέναντι στις πολιτικές επιλογές της ελληνικής ηγεσίας και κοινωνίας. Εκτός από την πρωτότυπη λογοτεχνική δημιουργία, έχει ασχοληθεί και με τη μετάφραση, κυρίως αρχαίων τραγωδιών και έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Επίσης, αξιοποιώντας τις σπουδές κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου, ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων. Έχει συνεργαστεί πολλές φορές με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο· τιμήθηκε μάλιστα στο Φεστιβάλ Καννών με το βραβείο του καλύτερου σεναρίου για την ταινία “Ταξίδι στα Κύθηρα” (1984). Ακόμη, έχει τιμηθεί με το Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1990) για το βιβλίο του Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 (1989), με το διεθνές βραβείο Καβάφη (2001) και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών “Πέτρος Χάρης” (2002). Το 2002 του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας και το 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού για το σύνολο του έργου του. Το 2008 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα περισσότερα έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες, ενώ αρκετά έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο.
Συλλογή Ρέας Γαλανάκη
Η δωρήτρια
Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1947 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνδέθηκε με τον χώρο των γραμμάτων το 1971 ως μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού “Ένα”. Η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα έγινε στο περιοδικό «Η Συνέχεια», το σημαντικότερο περιοδικό λογοτεχνίας, κριτικής και ιδεών που κυκλοφόρησε την περίοδο της δικτατορίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού (1994-1997) και είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Από το 1978 και για μεγάλο χρονικό διάστημα έζησε στην Πάτρα, στην περιοχή του Καστριτσίου, όπου συνέθεσε ένα μεγάλο μέρος του έργου της. Εδώ έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα “Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά” το 1989, το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε στη σειρά UNESCO’s Collection of Representative Works. Έκτοτε έγραψε πολλά μυθιστορήματα, για τα οποία έλαβε πλήθος τιμητικών διακρίσεων. Το πεζογραφικό της έργο διακρίνεται για την καλλιέργεια του λόγου, ενώ η ιστορία πλέκεται αριστοτεχνικά με τη μυθοπλασία για να πάρει άλλοτε τη «μορφή υποβλητικού παραμυθιού και άλλοτε ιστορικού χρονικού» [Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας]. Το εύρος της αναγνωστικής απήχησης του έργου της αποδεικνύει και η μετάφραση των μυθιστορημάτων της σε δεκαπέντε γλώσσες.
Συλλογή Παναγιώτη Φ. Χριστόπουλου
Ο δωρητής
Ο ερευνητής και ιστορικός Παναγιώτης Χριστόπουλος γεννήθηκε το 1930 στη Ναύπακτο και απεβίωσε το 2012. Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, του αγγλόφωνου εμπορικού τμήματος του Κολεγίου Αθηνών και του Τμήματος Φιλολογίας και Ιστορίας, όπου αποτελούσε και το μεγάλο του όνειρο. Το 1964 καταλαμβάνει την θέση του βιβλιοθηκονόμου στην Βιβλιοθήκη της Βουλής, όπου αργότερα έγινε Διευθυντής. Κατά την διάρκεια της θητείας του πήρε καινοτόμες πρωτοβουλίες. Κατόρθωσε να αναπτύξει την υποδομή, ώστε να καταγραφεί σε φωτοταινίες των 35 χιλιοστών ένα τεράστιο αρχείο από εφημερίδες, σπάνια περιοδικά, χειρόγραφα, σημαντικά αποκόμματα και άλλο δυσεύρετο υλικό τεκμηριώσεως που φτάνει σε βάθος χρόνου μέχρι και το 1790. Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών δύο φορές, η μία εκ των οποίων ήταν για το έργο του «Εφημερίδες αποκείμενες στην Βιβλιοθήκη της Βουλής». Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην καριέρα του ήταν ο εντοπισμός των λειψάνων του Κοσμά του Αιτωλού το 1984, τον οποίο ο ίδιος κατέγραψε λεπτομερώς. Διετέλεσε Καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας. Ο Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος είχε δημιουργήσει μια προσωπική βιβλιοθήκη “θησαυρό”, η οποία περιείχε, μεταξύ άλλων, μελέτες, επιστημονικές δημοσιεύσεις και πρωτότυπα έργα. Από αυτή την εντυπωσιακή βιβλιοθήκη δώρισε, λίγο πριν τον θάνατο του, στο Πανεπιστήμιο Πατρών κοντά στους 2.000 τόμους.