Στον τρίτο όροφο της Βιβλιοθήκης στεγάζονται οι συλλογές των Δωρεών, μεγάλες ενότητες αξιόλογων βιβλίων, τα οποία δωρήθηκαν στη ΒΚΠ από τους ιδιοκτήτες τους. Οι συλλογές αυτές στεγάζονται στην Αίθουσα της Βιβλιοθήκης Γενικής Παιδείας Β.Β. Αντωνόπουλου και περιλαμβάνονται ενότητες από επιφανείς ακαδημαϊκούς και πολίτες, όπως αυτές των Γιάννη Διακογιάννη, Παναγιώτη Δρακάτου, Αναστάσιου Ζούμπου, Γεωργίου Καρατζά, Παναγιώτη Καρνέζη, Εμμανουήλ Κασδαγλή, Νικόλαου Λαγουμιτζή, Κωνσταντίνου Μαλάκη, Κωνσταντίνου Πανίτσα, οικογένειας Χρήστου Πασχάλη, Σωκράτη Σκαρτσή, Γεώργιου Σκούρα, Παναγιώτη Χριστόπουλου και Θανάση Βαλτινού.
Βιβλιοθήκη Γενικής Παιδείας Β.Β. Αντωνόπουλου
Από τις 30.11.1999 λειτουργεί στην ΒΚΠ η Βιβλιοθήκη Γενικής Παιδείας που δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών από τον Βασίλειο Β. Αντωνόπουλο. Η χρήση των βιβλίων της συλλογής είναι δυνατή μόνο μέσα στους χώρους της ΒΚΠ, κατόπιν συμπλήρωσης ειδικής αίτησης προς το αρμόδιο προσωπικό (Μονάδα Υποστήριξης Χρηστών, 2ος όροφος).
Οι τελευταίες λέξεις από το βιογραφικό σημείωμα του Βασίλειου Β. Αντωνόπουλου
Η Βιβλιοθήκη Γενικής Παιδείας περιλαμβάνει μια συλλογή περίπου 6.000 βιβλίων που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του επιστημονικού και πνευματικού ενδιαφέροντος. Απευθύνεται τόσο στον απλό αναγνώστη όσο και στον ειδικό επιστήμονα και φοιτητή που αναζητά έγκυρο υλικό για τη δουλειά του. Οι περισσότεροι τίτλοι είναι ανθρωπιστικής και γενικότερα θεωρητικής κατεύθυνσης. Η συλλογή αποτελείται κυρίως από νέες εκδόσεις, αλλά σε ένα μεγάλο τμήμα της περιλαμβάνει βιβλία εξαιρετικής σπανιότητας και μεγάλης συλλεκτικής αξίας. Πρόκειται για τριακόσια είκοσι (320) περίπου βιβλία, από τα οποία έξι (6) είναι του 17ου και 18ου αιώνα, εκατόν εξήντα πέντε (165) του 19ου αιώνα, ενώ άλλα τόσα περίπου καλύπτουν τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Το παλαιότερο βιβλίο της συλλογής είναι η 2η έκδοση του History of Philosophy του Thomas Stanley, τυπωμένο στο Λονδίνο το 1687. Τα περισσότερα από τα σπάνια βιβλία είναι ιστορικά. Ως επί το πλείστον πρόκειται για ελληνική ιστορία, αλλά και ιστορία άλλων κρατών. Πρόκειται για μια σημαντική βιβλιοθήκη που από το 1999 έως το 2008, έτος θανάτου του Βασιλείου Β. Αντωνόπουλου, εμπλουτιζόταν διαρκώς χάρη στο ασίγαστο ενδιαφέρον του δωρητή. Η δωρεά έχει καταλογογραφηθεί πλήρως και βρίσκεται διαθέσιμη στον Νηρέα.
Επίσης, σε ξεχωριστά διαμορφωμένα ράφια από την υπόλοιπη συλλογή Βασιλείου Β. Αντωνόπουλου υπάρχει μια μικρή θεματική συλλογή με βιβλία τσέπης, τύπου Βαϊπέρ.
Ο δωρητής
Ο Βασίλειος Β. Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1915. Τελείωσε το σχολείο στην Πάτρα. Με προτροπή του πατέρα του, Βλάση, βουλευτή στην κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου, σπούδασε νομικά. Ως νέος ασχολήθηκε με τα κοινά, αλλά η αντίθεσή του με το καθεστώς του Ι. Μεταξά, είχε ως συνέπεια την απομάκρυνσή του στη Νάξο. Το 1940 πολέμησε ως εθελοντής στην Αλβανία. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Μετά την απελευθέρωση ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις, πρώτα ως διευθυντής της Achaia Clauss και έπειτα στη δική του επιχείρηση Κάβειρος Οινοποιητική. Παντρεύτηκε την Ιλεάνα, κόρη της Κατίνας Παξινού κι απέκτησε δύο γιους, έναν εγγονό και μια δισέγγονη. Ο Βασίλειος Β. Αντωνόπουλος πέθανε τον Ιούλιο του 2008 στην Αθήνα και ετάφη στον τάφο της οικογενείας στο Α’ Νεκροταφείο Πατρών.
Δωρεά Θανάση Βαλτινού
Τη βιβλιοθήκη του, συντροφιά και εργαλείο ολόκληρης ζωής, χάρισε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός. Η αξιόλογη αυτή δωρεά, με πάνω από 4.000 βιβλία, περιλαμβάνει σημαντικά έργα για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες, τα οποία δεν θα ήταν δυνατόν να αποκτηθούν με άλλο τρόπο, καθώς αρκετά από αυτά είναι εξαντλημένες παλαιότερες εκδόσεις. Η συλλογή αυτή στεγάζεται στην πτέρυγα των Δωρεών της ΒΚΠ και έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η καταλογογράφηση των βιβλίων της στον κατάλογο Νηρέα. Πολλά από τα βιβλία της συλλογής αυτής περιέχουν αφιερώσεις των δημιουργών τους ή φέρουν τα ίχνη της ανάγνωσής τους από τον ίδιο τον συγγραφέα. Η δωρεά έχει καταλογογραφηθεί πλήρως και βρίσκεται διαθέσιμη στον Νηρέα.
Ο δωρητής
Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε το 1932 στην Καράτουλα της Κυνουρίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Σπάρτη, το Γύθειο και την Τρίπολη, λόγω των συχνών μετακινήσεων της οικογένειάς του κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Μετά το 1974 ταξίδεψε σε χώρες του εξωτερικού και επισκέφτηκε, ως προσκεκλημένος ομιλητής, την Αγγλία, το Δυτικό Βερολίνο και τις Η.Π.Α., ενώ το 1950 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το έργο του αντλεί από την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας και κυρίως από την Ελλάδα του Εμφυλίου Πολέμου, τον οποίο βίωσε ως παιδί. Χρησιμοποιεί τη συγγραφική γλώσσα ως εργαλείο ανάπλασης και επανασύνθεσης του προφορικού λόγου και τα ιστορικά ντοκουμέντα ως μέσο για τη δημιουργία της δικής του μυθιστορίας. Το έργο του προκάλεσε, ως επί το πλείστον, έντονη κριτική και αντιδράσεις αναφορικά με την προσέγγιση των γεγονότων, τόσο στο μυθιστόρημα Ορθοκωστά για τα χρόνια του Εμφυλίου, όσο και στο Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη Βιβλίο Δεύτερο: Βαλκανικοί –’22 για την αναφορά στη Μικρασιατική εκστρατεία. Ο λόγος του εξακολουθεί να είναι κριτικός και έως και καυστικός απέναντι στις πολιτικές επιλογές της ελληνικής ηγεσίας και κοινωνίας. Εκτός από την πρωτότυπη λογοτεχνική δημιουργία, έχει ασχοληθεί και με τη μετάφραση, κυρίως αρχαίων τραγωδιών και έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Επίσης, αξιοποιώντας τις σπουδές κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου, ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων. Έχει συνεργαστεί πολλές φορές με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο· τιμήθηκε μάλιστα στο Φεστιβάλ Καννών με το βραβείο του καλύτερου σεναρίου για την ταινία “Ταξίδι στα Κύθηρα” (1984). Ακόμη, έχει τιμηθεί με το Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1990) για το βιβλίο του Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60 (1989), με το διεθνές βραβείο Καβάφη (2001) και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών “Πέτρος Χάρης” (2002). Το 2002 του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας και το 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού για το σύνολο του έργου του. Το 2008 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα περισσότερα έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες, ενώ αρκετά έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο.
Δωρεά Ρέας Γαλανάκη
Τα βιβλία της οικίας στο Καστρίτσι, που αποτελούσαν την προσωπική βιβλιοθήκη, παραχωρήθηκαν από την συγγραφέα Ρέα Γαλανάκη στη Βιβλιοθήκη & Κέντρο Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών. Οι 2.400 περίπου τόμοι, που καλύπτουν κυρίως τους τομείς λογοτεχνίας και ιστορίας, θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του διδακτικού έργου του Τμήματος Φιλολογίας και των συναφών Τμημάτων. Η δωρεά έχει καταλογογραφηθεί πλήρως και βρίσκεται διαθέσιμη στον Νηρέα.
Η δωρήτρια
Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1947 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνδέθηκε με τον χώρο των γραμμάτων το 1971 ως μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού “Ένα”. Η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα έγινε στο περιοδικό «Η Συνέχεια», το σημαντικότερο περιοδικό λογοτεχνίας, κριτικής και ιδεών που κυκλοφόρησε την περίοδο της δικτατορίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού (1994-1997) και είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Από το 1978 και για μεγάλο χρονικό διάστημα έζησε στην Πάτρα, στην περιοχή του Καστριτσίου, όπου συνέθεσε ένα μεγάλο μέρος του έργου της. Εδώ έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα “Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά” το 1989, το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε στη σειρά UNESCO’s Collection of Representative Works. Έκτοτε έγραψε πολλά μυθιστορήματα, για τα οποία έλαβε πλήθος τιμητικών διακρίσεων. Το πεζογραφικό της έργο διακρίνεται για την καλλιέργεια του λόγου, ενώ η ιστορία πλέκεται αριστοτεχνικά με τη μυθοπλασία για να πάρει άλλοτε τη «μορφή υποβλητικού παραμυθιού και άλλοτε ιστορικού χρονικού» [Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας]. Το εύρος της αναγνωστικής απήχησης του έργου της αποδεικνύει και η μετάφραση των μυθιστορημάτων της σε δεκαπέντε γλώσσες.
Δωρεά Παναγιώτη Φ. Χριστόπουλου
Ο δωρητής
Ο ερευνητής και ιστορικός Παναγιώτης Χριστόπουλος γεννήθηκε το 1930 στη Ναύπακτο και απεβίωσε το 2012. Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, του αγγλόφωνου εμπορικού τμήματος του Κολεγίου Αθηνών και του Τμήματος Φιλολογίας και Ιστορίας, όπου αποτελούσε και το μεγάλο του όνειρο. Το 1964 καταλαμβάνει την θέση του βιβλιοθηκονόμου στην Βιβλιοθήκη της Βουλής, όπου αργότερα έγινε Διευθυντής. Κατά την διάρκεια της θητείας του πήρε καινοτόμες πρωτοβουλίες. Κατόρθωσε να αναπτύξει την υποδομή, ώστε να καταγραφεί σε φωτοταινίες των 35 χιλιοστών ένα τεράστιο αρχείο από εφημερίδες, σπάνια περιοδικά, χειρόγραφα, σημαντικά αποκόμματα και άλλο δυσεύρετο υλικό τεκμηριώσεως που φτάνει σε βάθος χρόνου μέχρι και το 1790. Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών δύο φορές, η μία εκ των οποίων ήταν για το έργο του «Εφημερίδες αποκείμενες στην Βιβλιοθήκη της Βουλής». Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην καριέρα του ήταν ο εντοπισμός των λειψάνων του Κοσμά του Αιτωλού το 1984, τον οποίο ο ίδιος κατέγραψε λεπτομερώς. Διετέλεσε Καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας. Ο Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος είχε δημιουργήσει μια προσωπική βιβλιοθήκη “θησαυρό”, η οποία περιείχε, μεταξύ άλλων, μελέτες, επιστημονικές δημοσιεύσεις και πρωτότυπα έργα. Από αυτή την εντυπωσιακή βιβλιοθήκη δώρισε, λίγο πριν τον θάνατο του, στο Πανεπιστήμιο Πατρών κοντά στους 2.000 τόμους.
Δωρεά Γιάννη Πατίλη & Ηρώς Νικοπούλου
Στη δωρεά συμπεριλαμβάνονται (α) το προσωπικό αρχείο της Ήρως Νικοπούλου, του Γιάννη Πατίλη, το αρχείο του λογοτεχνικού περιοδικού Πλανόδιον, καθώς και το συνδεδεμένο με αυτά προσωπικό αρχείο του ποιητή και θεατρικού κριτικού Νάσου Νικόπουλου και του αδελφού του, μέλους της Εθνικής Αντίστασης και ημερολογιογράφου των εθνικών πολεμικών περιπετειών Παναγιώτη Νικόπουλου, (β) η συλλογή λογοτεχνικών περιοδικών του Γιάννη Πατίλη με εκατοντάδες πλήρεις τίτλους περιοδικών του 20ου αιώνα, (γ) πάνω από 10.000 τόμοι από την προσωπική βιβλιοθήκη των δωρητών, φιλολογικού πρωτίστως ενδιαφέροντος, και (δ) έξι εικαστικά έργα της Ήρως Νικοπούλου. Η δωρεά έχει καταλογογραφηθεί πλήρως και βρίσκεται διαθέσιμη στον Νηρέα, ενώ συνεχίζεται η καταλογογράφηση των περιοδικών.
Οι δωρητές
Ο Γιάννης Πατίλης γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1947 στην Αθήνα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στον Κολωνό, αργότερα στα Πατήσια, ενώ από το 2005 ζει στη Νέα Σμύρνη. Σπούδασε Νομικά και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Νίκο Χαμηλοθώρη και κατά το διάστημα 1967-70 έγραψε πενήντα περίπου τραγούδια σε στίχους Ελλήνων ποιητών. Από το 1980 ώς το 2010 εργάστηκε ως φιλόλογος καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Υπήρξε συνιδρυτής των λογοτεχνικών περιοδικών Το Δέντρο (1978), Νήσος – Μουσική και Ποίηση (1983) και Κριτική και Κείμενα (1984). Από το 1999 ως μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος δραστηριοποιείται έντονα για την ζωή, διάδοση και συνέχεια της ποίησης στην Ελλάδα.
Από το 1986 έως το 2012 εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό Πλανόδιον, ενώ τον Απρίλιο του 2010 ίδρυσε τον ιστότοπο για το μικρό διήγημα Ιστορίες Μπονζάι τον οποίο συνδιευθύνει έκτοτε με την εικαστικό και συγγραφέα Ηρώ Νικοπούλου. Το 1995 επιμελήθηκε με την φιλόλογο και πεζογράφο Έλσα Λιαροπούλου την φιλολογική έκδοση σε δύο τόμους των ποιημάτων του Άγγελου Σημηριώτη, ποιητή από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Βιβλιοκρισίες, άρθρα και σχόλιά του έχουν δημοσιευθεί μεταξύ άλλων στα περιοδικά: Το Δέντρο, Κριτική και Κείμενα, Πλανόδιον, Αντί και στις εφημερίδες: Καθημερινή, Αυγή, Εποχή και Δρόμος της Αριστεράς. Το 1996 υπήρξε καλεσμένος ποιητής του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πρίνστον και το 2000 καλεσμένος στο 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης του Ρόττερνταμ. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες και περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ δύο ανθολογίες ποιημάτων του έχουν εκδοθεί στα αγγλικά και ισπανικά. Το 1997 το περιοδικό Εμβόλιμον κυκλοφόρησε έναν τόμο αφιερωμένο στην ποίησή του.
Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει εννέα ποιητικές του συλλογές και δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις ποιημάτων του: (1) Ο μικρός και το Θηρίο, Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 1970, (2) Αλλά τώρα, προσέχτε!… (Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 1973), (3) Υπέρ των Καρπών (Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1977), (4) Κέρματα (Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1980), (5) Μη Καπνιστής σε Χώρα Καπνιζόντων, Ποιήματα 1970-1980 (Ύψιλον, Αθήνα, 1982), (6) Ζεστό Μεσημέρι (Ύψιλον, Αθήνα, 1984), (7) Γραφέως Κάτοπτρον (Ύψιλον, Αθήνα, 1989), (8) Ταξίδια στην ίδια πόλη, Ποιήματα 1970-1990 (Ύψιλον, Αθήνα, 1993), (9) Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα (Ύψιλον, Αθήνα, 2009), (10) Αποδρομή του αλκοόλ και άλλα ποιήματα (Ύψιλον, Αθήνα, 2012), (11) Εικόνες από μια νέα, (Gutenberg/Σύρτις, Αθήνα 2015). Παράλληλα έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν έξι τόμοι με δοκιμιακή του εργασία καθώς και ένα αφήγημα.
Η Ηρώ Νικοπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα όπου κατοικεί και εργάζεται. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει κάνει εννέα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κριτικές για το έργο της έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο τύπο και σε εικαστικά περιοδικά. Συγκαταλέγεται στο Εικαστικό Λεξικό των Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος-20ος αιώνας των εκδόσεων Μέλισσα (1999). Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές (Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, Συλλογή Βορρέ, Συλλογή Νίκας, Μουσείο ΟΣΕ, Σ I.T.F. London, C.G.S.P. Belgium, G.I.D. Deutchlands, Trade Union of Hungarian Railwaymen Hungury, Συλλογή Υπουργείου Δικαιοσύνης, Συλλογή Εθνικής Τράπεζας, Ο.Η.Ε. Τhe Netherlands Red Cross, Amsterdam, Holland, κ.ά).
Έχει δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές: Ο μύθος του οδοιπόρου, (Αθήνα, 1986), Χειμερινοί Μορφασμοί (Αθήνα, 1993) Ανέμου (Πλανόδιον, 1999), Μη με ψάχνετε εδώ (Πλανόδιον, 2009), Το πριν και το μετά την Παύλα (2018, Γαβριηλίδης), ένα μυθιστόρημα: Σαν σε καθρέφτη (Μεταίχμιο, 2003) και τέσσερις συλλογές διηγημάτων: Ομελέτα με μανιτάρια (Νεφέλη, 2007), Ελληνιστί ο γρίφος (Γαβριηλίδης, 2013), Ασφαλής πόλη (Γαβριηλίδης, 2015) και Ηρώ Νικολοπούλου και άλλες συντεχνιακές ιστορίες (Γαβριηλίδης, 2019).
Συνδιευθύνει την ψηφιακή επιθεώρηση για το μικρό διήγημα Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι και επιμελήθηκε με τον Γιάννη Πατίλη τις ανθολογίες μικρού διηγήματος Ιστορίες Μπονζάι για τα έτη ’14, ’15, ’16 (Γαβριηλίδης). Έχει επιμεληθεί (με τους Β. Μανουσάκης και Ε. Σταγκουράκη) την επετειακή έκδοση για τα δεκαπέντε χρόνια από την πτώση των Δίδυμων Πύργων, 83 Ιστορίες Μπονζάι για το Σημείο Μηδέν (2016, Σιδέρης), Τα πάθη της λογοτεχνίας (2016, Καστανιώτης και Εταιρεία Συγγραφέων), κ.α.
Έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένη σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ποίησης. Ποιήματα, διηγήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στον περιοδικό και ημερήσιο και ηλεκτρονικό τύπο και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ρωσικά, Ισπανικά, Τουρκικά, Ρουμανικά, Βουλγαρικά και Κροατικά. Στα Ισπανικά κυκλοφορεί το ποιητικό βιβλίο της Aceptiones de la Miranda (2019, El arbol de la luz, Sevilla).
Το 2019 το λογοτεχνικό περιοδικό Σίσυφος αφιέρωσε το 17ο τεύχος του στο ποιητικό και πεζογραφικό της έργο. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Επίσης διατηρεί την ιστοσελίδα: www.ironikopoulou.gr.
Δωρεά Γιάννη Ψυχοπαίδη
Το 2020 ο Γιάννης Ψυχοπαίδης δώρισε τη συλλογή του στη Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών. Η συλλογή, η οποία ανήκει στην οικογένεια Ψυχοπαίδη, συστήθηκε την περίοδο 1940-2012. Η επιθυμία του δωρητή εκφύεται από τη βιωματική σχέση του εικαστικού με την Πάτρα και τη σημασία που αποδίδει στο εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο και το κύρος του Πανεπιστημίου Πατρών. Πρόκειται για μια δωρεά η οποία, περιλαμβάνει βιβλία γενικής παιδείας, πολιτικής θεωρίας, επιστήμης, τέχνης, λογοτεχνίας, οικονομίας και γενικότερα σύγχρονου και κλασικού προβληματισμού και μια συλλογή από μεταξοτυπίες έργων του. Η δωρεά έχει καταλογογραφηθεί πλήρως και βρίσκεται διαθέσιμη στον Νηρέα, ενώ βιβλιακό υλικό που αναμένει να βιβλιοδετηθεί/συντηρηθεί μπορεί να βρεθεί σε αυτό το συμπληρωματικό αρχείο.
Ο δωρητής
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Από το 1963 μέχρι το 1968 σπούδασε χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με τον Κ. Γραμματόπουλο και στη συνέχεια ζωγραφική, με υποτροφία του γερμανικού κράτους, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (Academie der Bildenden Kunste, 1970-1976). Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Α» τη δεκαετία του 1960 και μέλος της εικαστικής ομάδας του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» (1971-1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ, Αθήνα 1974-1976). Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία αποτέλεσε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «10/9» του Μονάχου (1975) και προσκεκλημένος του Καλλιτεχνικού Προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD (1977).
Από το 1977 μέχρι και το 1986 έζησε και εργάστηκε στο Δυτικό Βερολίνο. Κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του ξεκινά ένας κύκλος έργων με τις επιζωγραφισμένες πολαρόιντ, η καταγραφή του υποκειμενικού βιώματος του καλλιτέχνη μέσω της διαμεσολάβησης του φωτογραφικού βλέμματος, μια στροφή καθοριστική για το έργο του. Από το Βερολίνο μετέβη στις Βρυξέλλες, όπου έζησε και εργάστηκε μέχρι το 1992. Το 1994 εκλέχθηκε καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Στη Σχολή δίδαξε έως το 2012 και το 2013 εκλέχθηκε ομότιμος καθηγητής.
Από το 1966 μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στις οποίες η βιωμένη πραγματικότητα αποτυπώνεται με έναν κριτικό ρεαλισμό που χαρακτηρίζει έντονα την καλλιτεχνική δημιουργία. Επίσης, έχει λάβει μέρος σε πολλές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, όπως Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Ιρλανδία, Αλβανία, Ιαπωνία, Βέλγιο, Αλγερία, Κύπρο, Σουηδία, Ισραήλ, Ιράν, Τουρκία, Αγγλία, Καναδά, Ρουμανία, Αίγυπτο, Πολωνία, Ολλανδία, Ιταλία, Αμερική και Κίνα.
Η εργογραφία του Γιάννη Ψυχοπαίδη, εκτός από τα λευκώματα για τις εικαστικές του εκθέσεις, περιλαμβάνει κριτικά δοκίμια και μελέτες για την τέχνη και την ποίηση. Έχει επίσης επιμεληθεί την εικονογράφηση πολλών βιβλίων.